
آرنج تنیس بازان به این علت اینگونه نامیده می شود که در این ورزشکاران شایع است، اپی کوندیلیت التهاب تاندون هایی است که عضلات ساعد را به بخش خارجی آرنج متصل می کنند (اپی کوندیلیت خارجی). فرایند تخریب تاندون اخیراً با این تاندونیت اولیه مرتبط شده است.
علاوه بر علاقه مندان به تنیس، این مشکل می تواند در تمام افراد رخ دهد، بیشتر بین سنین ۳۰ و ۵۰ سال که حرکات تکراری و مکانیکی بر روی مفصل آرنج انجام می دهند که می تواند منجر به پدیده های التهابی شود.
علامت اصلی درد آرنج است که گاهی اوقات می تواند تا مچ و سر منتشر شود و همچنین می تواند با تورم موضعی، فقدان عملکرد و قدرت بازو، دشواری در حرکات اکستنشن و سفتی صبحگاهی همراه باشد. طی مرحله اولیه این اختلال، علائم می تواند به اندازه ای کم باشد که اصلاً به حساب نیاید، با پیشرفت مشکل وسعت علائم بیشتر می شود و منجر به یک وضعیت ناتوان کننده می شود. وضعیت اخیر در ابتدا آنهایی که به دسته های خطر شغلی تعلق دارند (آشپزان، نقاشان، خیاطان و غیره) را درگیر می کند، کسانی که همیشه حرکات یکسان را برای فعالیت روزانه شان تکرار می کنند.
تشخیص طی ارزیابی به وسیله متخصص که ناحیه دردناک را لمس می کند و وجود تورم را بررسی می کند، صورت می گیرد. همچنین لمس می تواند با تست های اختصاصی (یعنی تست کوزن ، تست میلیس ) همراه شود، در حالیکه آنالیز ابزاری همیشه ضروری نیست.
بر اساس درجه شدت یافت شده، متخصص سطوح مختلفی از درمان را تجویز میکند، از تست ساده برای استفاده از حمایت های مناسب تا درمان دارویی، خوراکی یا تزریقی در مورد درد شدید، به ویژه طی فاز حاد. با توجه به اینکه درمان نگهدارنده در حدود ۸۰- ۹۵% بیماران موفق است، گزینه جراحی تنها در موارد نادر که درمان های نگهدارنده قبلاً مؤثر نبوده اند، انتخاب می شود و می تواند شامل جداسازی یا برداشتن تاندون تخریب شده باشد. دوره های درمان فیزیکی از قبیل TENS، اولتراسوند، شاک ویو ها و لیزر درمانی اغلب برای حذف التهاب و درد پیشنهاد می شوند. برای تقویت ریکاوری عملکردی، از تمرین های فیزیوتراپی استفاده می شود.
لیزر درمانی یک تکنیک مهم در درمان اپی کوندیلیت می باشد زیرا هم بر روی درد اثر می گذارد و هم می تواند ریکاوری عملکردی را بهبود ببخشد.
یک مطالعه توسط گانزیت و گورین (کنگره اول هیلتراپیا، ۲۰۰۶) استفاده از هیلتراپیا را در ۲۳ بیمار ورزشکار که برای بیشتر از ۶ هفته از اپی کوندیلیت رنج می بردند و اخیراً با درمان های دیگر بدون موفقیت درمان شده بودند، گزارش دادند. بیماران، ۱۰ بار درمان شدند و کاهش قابل توجهی را در علائم دردناک بعد از جلسه پنجم نشان دادند و سپس با جلسات بعدی بیشتر بهبود یافتند. در همین راستا، قدرت چنگ زدن دست در انتهای دوره درمان، بسیار افزایش یافت.
پیسی (لک و پیس، برص یا ویتیلیگو) و صدف (پسوریازیس) دو عارضه پوستی هستند که اثرات روانی مخربی دارند،...
آرتروز بیماری است که موجب فرسایش مفاصل میشود و این روند با تحلیل رفتن غضروفهای بین مفصلی آغاز شده...